سلام . یکی از کسانی که این اواخر باهاش آشناشدم ، مهساست .

اولش با یکی از دوستام اشتباه گرفتمش و یه سلام علیک گرم باهاش کردم ، اونم فهمید که اشتباهی گرفتم خندید و اشتباهم رو اصلاح کرد و همین شد باب آشناییمون ، به همین سادگی !

یه کمی از خودش گفت ، اون دوست داشت بگه ، منم دوست داشتم بشنوم انگار سالهاست با هم دوستیم ، خیلی خودمونی ، خیلی راحت ، بدون تکلف ...

اون می گفت : فکر کنم بدحجاب تر از من تو ایران نبوده ...با بلوز شلوار بیرون می رفتم ...اصلا می دونی حجاب برای من هیچ گونه مفهومی نداشت ...سوالای اساسی عقیدتی داشتم که هیچ جا جواباشونو نمی گرفتم ... تصمیم جدی گرفته بودم شهریور امسال تغییر مذهب بدم و مسیحی بشم و بعدم برم مقیم یه کشور دیگه بشم ... این میون از شهدا که متنفر بودم ، می گفتم هرچی بلا سر ما اومده اونا باعثش هستن ( چون انقلاب و جنگ رو با خونشون حمایت کردن ) ... راستی کنکورم داده بودم و منتظر نتایجش بودم .

یه روز رفته بودم بهشت زهرا (س) سر مزار پدر بزرگم ، موقع برگشت راه رو گم کردم و از این قطعه به اون قطعه سر از قطعه شهدا در آوردم ... خسته و کلافه نمی دونم چی شد فقط وقتی به خودم اومدم که دیدم سر مزار یه شهید گمنام نشستم و دارم زار زار گریه می کنم ... اونقدر گریه ام شدید بود که مردمی که از اون اطراف رد می شدن فکر کردن من با این شهید نسبتی دارم و حالا مزارش رو پیدا کردم ...

باهاش ( با همون شهید گمنام ) حرف زدم ... گفتم ببین اگه من امسال رشته ای که میخوام توی تهران قبول بشم قول میدم هر ماه سر مزارت بیام ...

چند وقت بعد نتایج کنکور اعلام شد و من در رشته دلخواهم در تهران قبول شدم . به قولم عمل کردم هر ماه سر مزار شهید گمنام میرفتم ... تا ماه مبارک از راه رسید ...